Polyporus
Inne nazwy:
- j. czeski - choroš oříš
- j. chiński - zhu ling
- j. łaciński - Polyporus umbellatus
- j. polski – żagiew wielogłowa
Zastosowanie testowane w praktyce:
- wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego
- wspiera zachowanie prawidłowej gospodarki wodnej w organizmie
- wspiera utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi
- wspiera prawidłowy wzrost włosów
- wspiera utrzymanie prawidłowej struktury skóry
- wspiera prawidłowe oddawanie moczu
Charakterystyka TCM:*
- Termika – świeża
- Smak – lekko słodki
- Tropizm – Śledziona, Nerki, Pęcherz Moczowy
Działanie według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej:*
- usuwa Obrzęk
- odprowadza Wilgoć
*Sformułowania zapisane dużą literą to terminy z zakresu Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, które mogą mieć inne znaczenie niż podobne terminy wykorzystywane w medycynie zachodniej. Przykładowo Żołądek w rozumieniu TCM to cały obieg czynnościowy związany z trawieniem i przemianą materii, a nie określenie konkretnego narządu anatomicznego. Z kolei pojęcie takie jak „Qi” lub „Esencja” w ogóle nie występują w medycynie zachodniej i nie mają tam swojego odpowiednika.
Krótki opis
Polyporus (Polyporus umbellatus, Grifola umbellatus, Zhu Ling, żagiew wielogłowa) jest grzybem pasożytniczym, należy do rodziny żagwiowatych, można go znaleźć na zdrowych liściastych drzewach, ale także na zranionych lub obumarłych drzewach i pniach. Najczęściej atakuje dęby, graby i buki. Owocnik Polyporusa wyrasta z trzonu, który odsuwa się od drzewa i gałęzi na inne "małe nóżki". Na nich wyrastają potem małe, regularne i wewnątrz wciśnięte kapelusze, tworząc rodzaj pęczka. Dzięki temu cały owocnik może mieć średnicę ponad 50 cm. Polyporus rośnie w strefie umiarkowanej tj. w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Można go także znaleźć w Czechach, zwłaszcza w Polabí, Południowych Czechach, Morawach itp. Zapotrzebowanie na grzyb jest wysokie, a więc jest uprawiany komercyjnie. Naukowo udokumentowano Polyporusa w roku 1801, kiedy Ch. H. Persoon nazwał go Bolletus umbellatus. W 1821 roku Polyporus został zaklasyfikowany do rodziny Polyporus przez szwedzkiego mikologa E. Fries. Polyporus był znany dużo wcześniej, zwłaszcza w Azji, gdzie o nim wspomniano około 2500 lat temu. W tym czasie był używany jako lek, co opisano w pismach z okresu dynastii Han i w herbarium (Shen Nong Ben Cao Jing, Zhong Hua Ben Cao, Ben Cao Gang Mu). Wtedy był stosowany w obrzękach, odwodnieniu, ale także przeciw biegunce itd. Działanie te zostały potwierdzone przez współczesną naukę, w wielu badaniach i eksperymentach.
