Shiitake (Lentinula edodes, twardnik japoński, „król między grzybami“, XiangGu /pachnący grzyb/) należy do grupy grzybów żagwiowiatych rozkładających drewno, Może też rosnąć na pniach i drzewach lub może być hodowany w warunkach domowych. W naturze rośnie zwłaszcza na podłożu liściastym. W naszych szerokościach grzyb nie rośnie. Shiitake ma łuskowy, jasnobrązowy i brązowy kapelusz, który ma średnicę około 5-12 cm i trzon 3-5 cm.
Miąższ Shiitake ma stałą konsystencję i silny zapach. To sprawia, że jest idealnym składnikiem potraw, zwłaszcza tych azjatyckich, gdzie grzyb rośnie w domu i w naturze. Kraje azjatyckie są również największymi producentami Shiitake. Hodowla, a zwłaszcza stosowanie tego grzyba do celów leczniczych w Azji, zwłaszcza w Chinach i Japonii, ma dosłownie tysiącletnią tradycję. Japońskie pisma z roku 199 n.e. opisują, jak Kyusuys, japońskie plemię, przyniosło Shiitake jako dar japońskiemu cesarzowi. W historycznych pismach Tradycyjnej Medycyny Chińskiej pisze się dużo o grzybie Shiitake, jest on tam również określany jako "Eliksir Życia". Teksty z dynastii Sung (960-1127) mówią nawet o początkach kultywowania i celowej hodowli tego grzyba. W 1313 roku powstał inny tekst, który szczegółowo określa technikę hodowli, którą opisał Wang Chengem. Obecnie grzyb jest komercyjnie hodowany na całym świecie. W „naszym świecie" został po raz pierwszy opisany i włączony do systemu w 1877 roku przez M. J. Berkeleya, który nazwał go Agaricus edodes. Ta nazwa grzyba Shiitake przetrwała do 1976 r., kiedy to D. Pegler zaklasyfikował grzyba do rodziny Lentinula.
Tradycyjne i sprawdzone
receptury nalewek
Kosmetyki pielęgnacyjne
dla naturalnego piękna